ُ
پارادوکس فرمی چیست؟
امروز میخوایم درباره پارادوکس فرمی صحبت کنیم.آیا ما تنها موجودات زنده تو کل جهانیم؟ قطر دید ما تو فضا حدود 90 میلیارد سال نوریه.دستکم صد میلیارد کهکشان وجود داره. که هر کدوم بین صد الی هزار میلیارد ستاره دارن.چند وقت پیش فهمیدیم که سیاره ها خیلی بیشتر از چیزین که فکرشو میکردیم.و احتمالا میلیاردها سیاره قابل سکونت در جهان وجود دارد.که یعنی حتما فرصتهای زیادی برای شکل گیری زندگی هستش ،درسته؟ اما پس کجان؟ اگه اینجوری بود که الان باید فضا پره سفینه های بیگانه بود.پس بیاین با هم دقیق تر به موضوع نیگا کنیم.
ُ
ُ
ُ
پارادوکس فرمی – گروه محلی و کهکشان راه شیری
ما هیچ راهی برای دونستن درباره اونا نداریم.در واقع هر چیزی خارج از همسایگی کهکشانی ما.که با نام «گروه محلی» می شناسیم. برای همیشه از دسترس ما خارجه .به خاطر فاصله گرفتن کهکشان ها از هم حتی اگه سفینه های خیلی سریع داشته باشیم.میلیاردها سال طول می کشه تا به اون کهکشانها برسیم.تازه بعد از یه سفر خیلی طولانی تو فضا.پس بیاین فعلا فقط رو کهکشان راه شیری خودمون تمرکز کنیم.خونه ما تو جهان ،کهکشان راه شیریه .که تعداد ستاره هاش 400 میلیارد تخمین زده شده .که خیلی عدد بزرگیه تقریبا ده هزار ستاره به ازای هر دونه شن روی زمین.حدود 20 میلیارد ستاره عین خورشید خودمون تو این کهکشان هست.
ُ
ُ
ُ
ُ
ُ
تخمین زده می شه که یک پنجم اونا سیاره ای به اندازه زمین و شبیه به شرایط جوی زمین دارن.جایی که همه چی برای تشکیل زندگی فراهمه .حتی اگه 0.1 درصد این سیاره ها دارای زندگی باشن، یعنی یک میلیون سیاره دارای حیات در کهکشان باید باشه.تعجب کردید؟ تازه اولشه. راه شیری حدود 13 میلیارد سال عمر داره. اولا شرایط برای تشکیل حیات مناسب نبوده.چون همه چی در حال انفجار بوده.اما بعده یکی دو میلیارد سال ، اولین سیاره ها قابل سکونت شدن.زمین فقط 4 میلیارد سال عمر داره . پس احتمالا تو گذشته میلیاردها میلیارد فرصت برای شکل گیری حیات تو سیاره های دیگه، وجود داشته است.
ُ
ُ
ُ
طبقه بندی کارداشف
حتی اگر فقط یکی اونا از آنها تبدیل به یک تمدن بزرگ فضایی شده بود ،تا حالا باید متوجه می شدیم.همچین تمدنی چه شکلی میتونه باشه؟ طبقه بندی کارداشو به این صورته .تمدن نوع 1 توانایی بهره برداری از تمام انرژی سیاره اش را داره.اگر براتون سوال شده، ما در حال حاضر در جایگاه 0.73 در این مقیاس هستیم .و احتمالا بعد از دو قرن به تمدن نوع 1 می رسیم.تمدن نوع 2، توانایی مهار کردن انرژی خورشید منظومش رو داره.چنین چیزی فعلا خیلی تخیلیه ولی در تئوری شدنیه .طرح هایی مثل کره دایسون، کره ای بزرگ که انرژی خورشید رو تحت کنترل درمیاره .تمدن نوع 3 هم کل کهکشان و انرژی موجودش رو تحت کنترل داره.بیگانه هایی با این درجه از پیشرفت احتمالا برای ما مثل خدا میشن
ُ
ُ
ُ
حیات در سیاره های دیگر
اما اصلا از کجا معلوم که ما بتوانیم همچین تمدنی رو ببینیم؟اگه بتونیم سفینه های بزرگی بسازیم که چندتا نسل توش زندگی کنن.می توانیم کل کهشان را در طی دو میلیون سال تحت کنترل دربیاریم.شاید زمانی درازی نظر برسه، ولی یادتون باشه کهکشان راه شیری خیلی عظیمه.خب، اگر دو میلیون سال برای کنترل کل کهکشان کافی باشه.اصلا بگیم میلیارد هم نه، میلیون ها سیاره دارای حیات در راه شیری هستش .و با فرض اینکه این اشکال متفاوت حیات، زمان خیلی بیشتری از ما برای پیشرفت داشته ان.پس چرا هیچ خبری از این فضایی ها نیست؟این، معنی پارادوکس فِرمی هستش و هیچکس جوابی برای اون نداره.ولی ما شاید چندتا جواب احتمالی داشته باشیم.بیایید در مورد فیلترها صحبت کنیم.در بحث ما، فیلتر به معنای مانعیه که رد شدن ازش برای سیاره ها بسیار دشواره.چنین فیلترایی درجه های مختلف سختی دارن. یک فیلترای دشواری وجود دارن، و ما اونارو پشت سر گذاشتیم .
ُ
ُ
ُ
فیلتر بزرگ!
شاید شکل گیری حیات، خیلی پیچیده تر از اونه که فکر میکردیم.روندی که شکل گیری حیات را ممکن می کنه هنوز کامل درک نشده .و شاید شرایط مورد نیاز خیلی دشوار باشن.شاید تو گذشته، شرایط کیهان خیلی خشن بوده، و همین تازگی اوضاع یکم آرام تر شده و شروع حیات رو ممکن کرده.این به این معنیه که شاید ما خیلی خاصیم.شایدم یکی از اولین تمدنا تو کل جهان باشیم.دو: فیلترای دشواری وجود دارن که هنوز ازشون رد نشدیم.این یکی واقعا برای ما بد میشهشاید حیات به پیشرفتگی ما تو جهان فراوون باشه، ولی بعد از رسیدن به نقطه ای خاص نابود می شن ،نقطه ای که هنوز ازش رد نشدیم.مثلا اینکه تکنولوژی های شگفت انگیزی در آینده وجود دارن، ولی وقتی که به کار انداخته بشن. سیاره را نابود می کنند.
ُ
ُ
ُ
اون موقع آخرین جمله های هر تمدن پیشرفته ای اینجوری میشه.«این دستگاه جدید تمام مشکلای مارو حل میکنه، به محض اینکه این دکمه را فشار بدیم.اگر اینجوری باشه، ما به پایان بشریت نزدیکتر از آغاز اون هستیم.یا شایدم که تمدن نوع 3 قدیمی وجود داشته باشه،که رو کل جهان نظارت داره،و هر زمان که تمدنی به مرحله ای از پیشرفت برسه، اونو درجا نابود می کنه.شاید چیزی اون بیرونه که به صلاحمون باشه کشفش نکنیم.هیچ راهی برای دونستنش نداریم.و نظریه آخر: شاید ما تنها هستیم.در حال حاضر هیچ شواهدی از وجود حیات در جایی دیگه نداریم.هیچی. کیهان خالی و مُرده به نظر می رسه.نه هیچکس پیامی برای ما میفرسته، و نه کسی تماسای ما رو جواب میدهممکنه ما کاملا تنها باشیم، گیر کرده رو یه تیکه سنگ مرطوب کوچیک، در جهانی بینهایت.
ُ
ُ
ُ
آیا این فکر شما رو می ترسونه؟ اگه بله، واکنش احساسی شما درسته.اگه اجازه بدیم حیات تو سیاره مون بمیره، شاید دیگه هیچ زندگی در جهان باقی نمونه. حیات از بین می ره، شاید برای همیشه.اگه قضیه اینجوری باشه ، لازمه که به ستاره های دیگه سفر کنیم و به اولین تمدن نوع 3 تبدیل بشیم.تا شعله کوچیک حیات را روشن نگه داریم، و اون رو در جهان گسترش بدیم. تا زمانی که جهان آخرین نفسش رو می کشه.و محو میشه تا به فراموشی سپرده بشه .کیهان اونقدر زیباست که واقعا حیفه کاملا کشف نشه.
ُ
ُ
ُ
ُ
مطالب مرتبط:
درمان پیری با سه راه علمی؟
قدردانی پادزهر نارضایتی؟چجوری خوشحال تر باشیم؟
تلسکوپ جیمز وب مهندسی شگفت انگیز